Wspomnienie o śp. Andrzeju Stechniju – Nauczycielu, Poecie, skromnym Człowieku o wielkim sercu.

Każde słowo, które chcemy o Nim powiedzieć wydaje się zbyt banalne, niewystarczające. A on przecież był niebanalny!

Wszyscy dobrze znaliśmy Andrzeja. Tylko tak o Nim myślimy i możemy mówić, bo to był po prostu Andrzej- nasz bliski Kolega i Przyjaciel. Człowiek o wielkiej wyobraźni i pasji, bardzo wrażliwy i z ogromnym poczuciem humoru. Wszyscy, którzy mieli szczęście spotkać Andrzeja jako Współpracownika, Nauczyciela, Wychowawcę, Poetę doświadczyli jego bezinteresowności i wielkiej dobroci. I kiedy myślimy o Nim, to w sercu czuje się ciepło, a na twarzy pojawia się uśmiech. Kochał życie, ludzi, swoją pracę i swoją pasję- poezję.

Andrzejku, wszystko w Twoim wykonaniu było poetyckie- rozmowy w pokoju nauczycielskim, opowieści podczas lekcji, dowcipne riposty, wpisy w pamiętnikach z autoportretami, dedykacje w tomikach poezji, a nawet uwagi, które też czasami, choć rzadko, wstawiałeś uczniom.

Nigdy nie zapomnimy naszych wspólnych wyjazdów, wycieczek, spotkań towarzyskich, Twojego słynnego plecaka i wyjść w stylu angielskim. Będziemy sięgać wciąż po Twoje poetyckie przepisy na remonty, przetrwanie reform, wiosenne porządki, rodzinne szczęście, pogodzenie się z upływem czasu i wiele innych. Twoje wiersze przepojone są optymizmem i radością mimo wszystko.

Andrzej Stechnij, to człowiek wielkiego serca i wielkich zasług.

Urodził się 11 listopada 1963 r. w Tomaszowie Lubelskim. Tutaj ukończył Szkołę Podstawową nr 5, następnie Zespół Szkół Mechanizacji Rolnictwa w Lubyczy Królewskiej oraz polonistykę na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Cała jego kariera zawodowa związana była ze Szkołą Podstawową nr 2 im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Tomaszowie Lubelskim, gdzie przeszedł wszystkie szczeble awansu zawodowego. Chętnie podejmował nowe wyzwania, zdobywał dodatkowe kwalifikacje- ukończył studia podyplomowe z historii, a ostatnio rozpoczął studia podyplomowe z bibliotekoznawstwa.

Za swoją pracę był wielokrotnie nagradzany Nagrodami Dyrektora Szkoły, Burmistrza Miasta, a w 2019 r. otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej. Wielu uczniów właśnie Jemu zawdzięcza swoje osiągnięcia i sukcesy.

Swoją pracą zapisał się na kartach historii naszej szkoły. Tworzył i opiekował się szkolną gazetką „Echo Szkoły”, czynnie uczestniczył w działaniach zmierzających do nadania imienia szkole, współtworzył Szkolną Izbę Pamięci, projekt Schodów Patriotycznych, monografię szkoły. Wiele uroczystości szkolnych i miejskich zyskało bogatą oprawę dzięki Jego pracy i zaangażowaniu.

Przez całe życie związany z naszym miastem i najbliższą okolicą, działał na rzecz rozwoju kultury w regionie. Od 1991 r. do 2011 r. był stałym współpracownikiem Rewizji Tomaszowskich. Od 2001 r. współpracował z Parafią pw. ZNMP przy organizacji Dni Kultury Chrześcijańskiej, przygotowując wieczory poezji, na które zapraszani byli znani poeci związani z regionem.

Osobną dziedziną działalności Andrzeja Stechnija była twórczość poetycka. Jego wiersze to czysta przyjemność obcowania z dojrzałą poezją pełną refleksji i humoru z nutą autoironii. Możemy dzięki niej poznać niezwykłego Człowieka, na co dzień skrytego i małomównego, a przy tym bystrego obserwatora celnie komentującego rzeczywistość.

Wydał kilka tomików wierszy: Wiersze z końca wieku (1991 r.), Początek (1993 r.), W chorobie (2000 r.), Komedia ludzi i sprzętów (2001 r.) i ostatni Sielanki podmiejskie (2020 r.). Ponadto publikował swoje utwory w Kwartalniku Literackim -  Kresy i Zamojskim Kwartalniku Kulturalnym. Wspólnie z żoną wydali tom szkiców „Oswajanie poetów” poświęconych poezji autorów urodzonych w latach 60. biograficznie związanych z Lubelszczyzną.

Odbywał też liczne spotkania autorskie i wygłaszał pogadanki promujące współczesną poezję, w których uczestniczyły dzieci, młodzież i dorośli.

Za działalność na rzecz rozwoju kultury doceniany był przez władze miasta.

Odszedł od nas drogi Kolega, oddany Przyjaciel, nieprzeciętny Nauczyciel i troskliwy Wychowawca.

Andrzej żył w myśl zasady: „Nie staraj się, aby Twoja obecność była zauważana, żyj tak, aby Twoja nieobecność była odczuwalna”. Na pewno dzisiaj byłby zakłopotany słysząc tyle pochwał pod swoim adresem.

 

Będziemy za Tobą tęsknić, ale pewnie w niebie potrzebny był poeta…

Żegnaj Przyjacielu…

Zawsze zostaniesz w naszej pamięci i w naszych sercach…