„Życie nie tylko po to jest by brać!”. Koncert wielkanocny Tomaszowskiego Zespołu Teatralnego.

Młodzi artyści Zespołu w trakcie kilku spektakli tego widowiska skierowali do tomaszowskiej publiczności uformowane słowa pieśni i wiersze ks. J. Twardowskiego, L. Staffa, T. Różewicza, A. Oppmana, E. Skarżyńskiej, R. Mc Gougha, C. Miłosza, C. K. Norwida, odnoszące się nie tylko do najważniejszego w roku liturgicznym święta - całość bowiem tego widowiska zawierała liczne nawiązania do sytuacji i postaci biblijnych, do relacji międzyludzkich, a także stosunku człowieka do Boga, prowokując widownię do przemyśleń i głębokich refleksji z tymi osobistymi problemami i dylematami. Stąd też motywem przewodnim występu stale przewijającym się w zaprezentowanych utworach było motto: „Życie nie tylko po to jest, by brać”, skłaniające do przyjęcia postawy altruistycznej, do traktowania każdego człowieka, jako równorzędnego partnera potrzebującego naszego wsparcia i pomocy. Odwoływanie się konferansjerów i przywoływanie rzeczywistości ewangelicznej sprzed 2000 lat oraz tragicznej postaci Jezusa, sekwencje jego ostatnich chwil ziemskiej drogi, dramatyzm słów jego matki kierowany do okrutnych ludzi wzbudzały niesamowitą atmosferę odbioru przedstawienia i zdecydowanie wzmacniały zdarzenia słuchaczy przesądzając o trafności przyjętej konstrukcji sztuki. Na to nakładała się symboliczna wręcz scenografia podkreślająca smutek cmentarnych barw i powagę towarzyszącą spektaklowi, a liczne analogie i implikacje do współczesności, do religii i wiary wraz z innymi elementami splatały się w jedną, umiejętnie skomponowaną całość.

Integralną częścią przedstawienia były występy Zespołu Artystycznego Tarna-Vox pod batutą Wiesławy Grabek – Woś, prezentującego utwory o charakterze sakralno – patriotycznym, a poziom wykonawczy chóru mógł zaimponować każdej publiczności. Pełny profesjonalizm realizacji tego widowiska poetycko – muzycznego odnoszący się zresztą nie tylko do chóru, ale i recytatorów, instrumentalistów towarzyszących wokalistom, jak i pary konferansjerów budził podziw i uznanie. Z kolei wynik poświadczenia i umiejętności ekipy technicznej TDK zdecydował nie tylko o tym, że przedstawienie przebiegało bez najmniejszych zakłóceń, ale odbiór jego treści był wzmocniony o szereg nowych efektów, wrażeń i doznań satysfakcjonujących zarówno publiczność, twórców, jak i artystów.

Scenę zbiorową stanowiącą finał spektaklu widownia przyjęła owacjami na stojąco, po czym burmistrz miasta Wojciech Żukowski i ks. prałat Czesław Grzyb złożyli wyrazy uznania i podziwu pani reżyser i autorce scenariusza Marii Kozyrze oraz wszystkim artystom, zaś dyrektor TDK Dariusz Krech przekazał okazały kosz kwiatów.